De rijksoverheid heeft limieten opgelegd over het aantal kilo restafval dat per huishouden geproduceerd mag worden. Deze limieten worden in veel gemeentes niet gehaald, wat leidt tot grote kosten, onder andere door rijksheffingen. In wijken met hoogbouw blijkt het aandeel van recycling en gescheiden afval veel te laag te liggen.

Fase 1: Probleemanalyse en business case

Met Maassluis en Capelle aan den IJssel is gekeken naar afvalscheiding in hoogbouw. In deze fase 1 is de businesscase onderzocht, en zijn verschillende technische oplossingen aangedragen. Uit de businesscase bleek dat de meeste gemeentes binnen de MRDH met dit probleem te maken krijgen, leidend naar een potentiële besparing van €25 miljoen per jaar voor de hele regio.

De 2 meest noemenswaardige oplossingen zijn gassificatie (zie onder) en voedselvermalers. Bij deze laatste oplossing wordt GFT in flats vermalen en via de vuilwaterafvoer afgevoerd. Onderaan de flat wordt het centraal ingezameld en vergist. Dit scheelt erg veel restafval en bleek de meest veelbelovende oplossing. Inmiddels wordt onderzocht of de deelnemende gemeentes kunnen aanhaken bij een onderzoek van de G4 gemeentes die al onderzoek doen naar deze oplossingsrichting. Voor de aanvang van dit Techlabproject waren ze daar niet van op de hoogte.

Fase 2: Gassificatie

Deze fase 2 was een voortzetting van de Fase 1 rond afvalscheiding in hoogbouw. Gebaseerd op de belofte van de gevonden technologie van gassificatie van restafval en de duurzame voordelen ervan is de businesscase voor gemeentes onderzocht. Hoewel de technologie zowel op vlak van uitstoot als van financiële besparing erg aantrekkelijk lijkt, zijn er nog wel barriëres, in de vorm van regelgeving, en concurrentie met langdurige afvalverbrandingscontracten.

Doordat de technologie een gemengde, ongescheiden afvalstroom kan verwerken tot bruikbare chemicaliën, en geen CO2-uitstoot veroorzaakt is de technologie veelbelovend.

‍